سي و سه هزار روستای متروکه در ایران، دستاورد نظام ولایت‌فقیه

معاون توسعه روستایی کابینه آخوند حسن روحانی به 33هزار روستا و آبادی کشور که تخلیه شده و متروکه هستند، اعتراف کرد

ابوالفضل رضوی آمار روستاهای کشور را 64هزار روستا اعلام کرد و گفت: 39هزار روستا بالای 20 خانوار و بقیه زیر 20 خانوار در آن ساکن هستند

وی با اعتراف به بی‌کفایتیهای کارگزاران دزد و غارتگر رژیم هم‌چنین اعتراف کرد: ”نرخ رشد اقتصادی ما قرار بود در برنامه پنجم توسعه، هشت درصد باشد که متأسفانه از این نرخ بسیار فاصله داریم. قرار بود نرخ بیکاری و تورم نیز تک رقمی باشد که متأسفانه این چنین نیز نشده است

رضوی افزود: ”بزرگترین علت این موضوع این بود که هم مردم را در فعالیتهای اقتصادی وارد نکردیم و هم به مردم در مدیریت اقتصادی باور نداشتیم

معاون روستایی کابینه آخوندحسن روحانی هم‌چنین گفت: ”21 میلیون و 500هزار نفر از جمعیت کشور روستایی و عشایری است که بی‌توجهی به روستاها و عشایر به‌معنی افزایش حاشیه نشینی در شهرها خواهد بود

لازم به یادآوری است محمدرضا نارویی مدیرعامل شرکت آب رژیم در استان سیستان و بلوچستان اعتراف کرد هم اینک بیش از ۶۲ درصد روستاهای استان سیستان و بلوچستان از نعمت آب آشامیدنی روستایی محرومند و۹۸۱ روستای استان با تانکر آبرسانی می‌شوند که با توجه به کمبود بارشهای جوی، تا سال آینده به هزار و ۴۰۰ روستا افزایش خواهد یافت

وی افزود: ”۵۱ درصد از جمعیت دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفری این استان، ساکن روستاها هستند که سه هزار و ۸۸۰ روستا از مجموع ۶ هزار و ۵۵۳ روستای آن فاقد شبکه آبرسانی اند. منابع آبی استان شامل آبهای سطحی در شمال و آبهای زیرزمینی در جنوب استان است که به‌شدت وابسته به بارشها و نزولات جوی اند
خشکسالی و فقر طبیعی و ذاتی منابع آبی در صدر مشکلات است و کمبود اعتبارات و همچنین فرسودگی خطوط و شبکه‌های انتقال آب (که قدمت برخی از آنها به نیم قرن می‌رسد)، دیگر مشکلات را تشکیل می‌دهند. به گفته نارویی، افزایش سالیانه به‌طور متوسط ۲۰۰ روستا در استان (برخلاف بسیاری نقاط کشور) و مواجهه با موضوع «روستازایی»، بر اهمیت اهتمام به کاهش و رفع مشکلات ذکر شده می‌افزاید
از سوی دیگر، پدیده بیابانزایی گریبان سیستانی‌ها را گرفته است. بعضی از روستاییان، بی‌تاب از این همه رنج و کم آبی، مجبور به کوچ از خانه‌هایشان شده‌اند. خشکسالی‌های شدید و پی‌درپی طی 17سال اخیر و قطع جریان آب رودخانه هیرمند از افغانستان، هامون را از نفس انداخته است و آثار گسترش بیابانزایی و گردو غبار بر نابودی شهرها و روستاها مشهود است. به گفته کارشناسان تا زمانی که یک منبع آب دائمی برای دریاچه‌هامون تضمین نشود، نمی‌توان برای مهار ریزگردها در کف آن برنامه‌ریزی کرد
همچنین رئیس فراکسیون احیای تالاب هامون مجلس ارتجاع می‌گوید: بی‌توجهی به هامون و هامونیان مهاجرت ۱۳۰ هزار نفر از مردمان این دیار را در پی داشته است که این خود یک تهدید امنیتی است
وی گفت: آیا باید فاجعه‌ای بدتر ازآنچه در سیستان رخ‌داده اتفاق بیفتد تا دولت توجه جدی به این منطقه محروم و دورافتاده ولی مهم و استراتژیک برای جمهوری اسلامی بکند و به داد مردم برسد؟
متأسفانه عزم جدی در مسئولان برای مقابله با بحران تالاب هامون وجود ندارد، چرا که مسئولان استانی درگیر مسائل حزبی و سیاسی خود بوده‌اند و هامون زیر خروارها خاک در حال دفن شدن است.
ودرآخر حکایت مردم روستای پوقومزی، درحوالی چاه بهار، غیرقابل باور و دردآور است
روستاهایی که نه برق دارند، نه آب و نه حتی پای امواج رادیو، تلویزیون و یا موبایل به آنجا رسیده؛ روستاهایی که ساکنانشان در محرومیت و فقر کامل به‌سر می‌برند
چهره آفتاب سوخته مردها، پوست چروکیده زن‌ها و پاهای برهنه کودکانی که چهره‌هایشان از شدت خشونت طبیعت منطقه و سوءتغذیه شدید و محرومیت، لاغر، چروکیده و زرد شده و در اثر آفتاب سوزان، کاملاً سوخته است
باورش امکانپذیر نیست؛ زندگی به سبک و روش صدها سال پیش در گوشه‌یی از ایران خودمان؛ زندگی عجیبی که رسانه‌ها و اخبار هیچ جایی در آن ندارند و امواج رادیو و تلویزیون و موبایل و یا هر وسیله ارتباطی دیگری راه به آنجا نیافته و زندگی اهالی این خطه را در عین سختی، کاملاً ایزوله کرده است
اما فارغ از تمام محرومیتهای زندگی اهالی این روستا، چگونگی تهیه آب آشامیدنی اهالی روستا نیز دیدنی بود؛ آنجا که زنان و دختران این روستا هر روز مجبور بودند ۶-۵ نوبت، نزدیک به ۳۰ دقیقه راه را پیاده تا رسیدن به چشمه‌ای که در نزدیک رودخانه قرار داشت طی کنند و در هر نوبت، قابلمه یا دبه‌ای را از آب پر کرده و تا روستا به دوش بکشند
اقامت چند ساعته در میان این روستا و در شرایط آب و هوایی و گرم این منطقه، آن‌قدر دردآور است که تصور قرار گرفتن به جای اهالی این روستا را غیرقابل درک می‌کند. (خبرگزاری حکومتی مهر

در حکومت چپاولگران و غارتگران که همه هم و غمشان پرکردن جیبهای گشاد خودشان است و در جایی که در کلان شهرهای میهن فقر و محرومیت بیداد می‌کند، وضعیت روستاها و آبادیهای میهن به خوبی روشن است و نیاز به اثبات نیست