زندانی سیاسی خالد حردانی :‌ من نیاز دارم دست های مهربانت را حس کنم هموطن

سی و پنج سال قبل در همین ایام 10زندانی سیاسی در ایرلند در اعتصاب غذا جان باختند
در میان این زندانیان نام بابی سانداز نام آشنائي است او اولین قربانی و اولین قهرمانی بود که به این ترتیب در راه آزادی به ابدیت پیوست
ماجرای مقاومت آنها و جوششی که در جامعه ایجاد کرد خود یک داستان تاریخی است که به صورت فیلم هم درآمد اثری تاریخی محصول سال 1996 به نام
Some Mother's Son
آنچه پیروزی را رقم زد همبستگی مردم ایرلند با زندانیان سیاسی بود بطوریکه کار به یک رای گیری رسمی کشید و مردم ایرلند در صفهای طولانی به بابی سانداز بعنوان نماینده رسمی ایرلند در پارلمان رای دادند او بیش از سی هزار رای را بدست آورد آماری که از رای داده شده به نخست وزیر وقت انگلستان تاچر هم بیشتر بود
نقش مادران زندانی سیاسی دراین میان نقشی تاریخی و تعیین کننده بود
در ایران امروز ماههاست که تنها صدای زندانیان سیاسی ما اعتصاب غذاست اما متاسفانه زندانیان ما صدایشان در پشت میله های زندان و دیوارهای بلند زندان مانده و تبدیل به یک جنبش وسیع اجتماعی تداوم دار تا آزادی همه آنها نشده است
در حالی که خوب میدانیم صدای ما کابووس وحشت رژیم ضد بشری است همین صدا بود که باعث عقب نشینی انها و آزاد کردن جعفر عظیم زاده شد
پس پرخروش تر تا تحقق آزادی همه زندانیان سیاسی صدایشان باشیم
پ.ن: توصیه میکنم اگر این فیلم را ندیده اید حتما به دقت ببنید و بیاندایشید
درخواست کمک زندانی سیاسی خالد حردانی
من نیاز دارم دست های مهربانت را حس کنم. هموطن
بنا به درخواست خانواده مخصوصا رسول و غزال عزیزم و همچنین رفقا، همبندیان و وکیل ام که نگران وضعیت جسمانی من بوده اند مخصوصا با سابقه خون ریزی اخیر به اعتصاب غذای خود خاتمه می دهم ولی مایل ام عرض کنم که همچنان نگران وضعیت رسول حردانی و نسیم نقاش زرگران هستم زیرا همچنان در اعصاب غذا هستند،
از جامعه جهانی و فعالین حقوق بشر درخواست می کنم نسبت به جان این زندانیان سیاسی و عقیدتی بی تفاوت نباشند. جان زندانیان سیاسی در خطر جدی است
باسپاس
خالد حردانی

کانال تلگرام ما
https://telegram.me/onlinepress