حتا اگر
در آن سوی این شب تاریک
فردایی نباشد
و حتا اگر دست های ما
تاب ِ این بارِ مسئولیت مان را
تا به آخر نیارند
حتا اگر روزگار ، یا مرگ
دست هایمان را
-دست های چوپتک و آتش مان را
پیش از نوازش ِ دوستانه ی برادران
لمس کند
حتا اگر چشمانمان
-آلوده به تاریکی
درخشش ِ سُرخِ پگاهِ پیروزیمان را هرگز نبینند
و حتا اگر پاهایمان
به آن دوردستی نرسند که چشمانمان توانند رسید
با این حال
تصمیم ما
-فدا کردن خویشتن
بزرگترین افتخاری خواهد بود
که به زندگی مان توانیم داد
" شعری بی نام و نشان از مبارزی در بند – اروگوئه / 1979 "
كانال تلگرام ما
https://telegram.me/onlinepress
0 comments:
Post a Comment