واگن ولایت و ریل انقلابیگری

خامنه‌ای خیلی آرزو دارد که بتواند قطار نظامش را از چپ کردن حفظ کند؛ به قول خودش روی ریل انقلابیگری، جلو برود. اما آیا ادامه‌ی کشیدن لکوموتیو و واگنهای نظام روی این ریل که در حقیقت ریل دجالگری است، امکان دارد؟

چرا این سؤال پیش می‌آید: چون خودش در شروع سال گفت «ما را بر سر یک دوراهی گذاشته‌اند

حالا دوراهی‌اش چیست؟
روی تابلوی راه اول نوشته: برجامهای 1و2و 3و... یعنی این‌که باید در ادامه برجام1 بر سر «حقوق‌بشر، موشکی، تروریسم، لبنان، فلسطین و هر قضیه دیگری» عقب‌نشینی کند

روی تابلوی راه دوم نوشته: کوبیدن بر طبل تروریسم و سرکوب. یعنی ادامه همان بحران آفرینی و دخالت در دیگر کشورها و ایجاد خاکریزها در کشورهای دیگر

نظر خودش در انتخاب یکی از این دو راه چیست؟ راه عقب‌نشینی را خودش می‌گوید که به «سرنوشت رقت آوری» می‌رسد

اما در مورد راه دوم ادعا می‌کند که: می‌توان این راه را با شیوه‌ی انقلابی حرکت کرد، آنوقت پیشرفت قطعی است

اخیراً هم در سر قبر آن که انقلاب را دزدید، گفت: «هرجا بر روی آن ریل حرکت کردیم، پیش رفتیم، هر جا کوتاهی کردیم، غفلت کردیم عقب ماندیم، می‌توانیم برسیم به شرط این‌که انقلابی حرکت کنیم، انقلابی پیش بریم

حالا نظر شما چیست؟ آیا می‌تواند آرزوی خودش را پیاده کند؟

به وضعیت کنونی او نگاه و قضاوت کنیم
در ایران، جامعه در شرایط انفجاری است و یک قیام منتظر جرقه ست که‌ گر بگیرد. داد و فغانهای امام جمعه‌های خامنه‌ای از نفرت جوانان از همه‌چیز این نظام، و حتی از در رفتن مهار حوزه‌ها از دست ولی‌فقیه، پیاپی به گوش می‌رسد.

در صدور تروریسم، اوضاع از دست رژیم در رفته است. نمونه‌ها را ببینید! اولینش را رفسنجانی گفته: «دست ما در عراق، سوریه، لبنان، افغانستان و یمن، به‌خاطر مصالح آنجا بند شده است و نمی‌توان به آسانی آنجا را رها کرد و ادامه‌اش هم واقعاً کار سختی است. بنابراین ما در منطقه مشکل داریم و باید مشکل را با تدبیر حل کنیم» . (سایت حکومتی آفتاب 10خرداد 95)

نمونه‌های دیگر از خرابی وضع رژیم در عراق اینهاست: «نمی‌خواهیم شاهد این باشیم که هیچ‌کس، حتی نزدیکترین همسایگان به‌نحوی دخالت کنند که تنشهای فرقه‌گرایانه را بیش از پیش شعله‌ور کنند، و شرایط عراق را بیش از آنچه هم‌اکنون است، دشوارتر کنند... » (سایت وزارت‌خارجه آمریکا- 11خرداد)

«عادل الجبیر وزیرخارجه عربستان در پایان کنفرانس مشورتی کشورهای خلیج فارس گفت: «ادامه حضور رژیم ایران در عراق قابل‌قبول نیست» . (سایت الجزیره- 11خرداد)

در موضوع اتمی هم: تحریمهای قبلی ادامه دارد و تحریمهای جدید هم، مسیر تصویب را طی می‌کند. یعنی از مسیر برجام راه عقبگردی ندارد، و تازه یکی این‌که اگر می‌توانست ادامه بدهد، اصلاً چرا خودش پشت برجام اتمی ‌رفت و تمامی مذاکرات را از پشت صحنه مدیریت کرد؟ و حتی همین الآن هم نمی‌تواند از تأیید ادامه‌ی آن حتی در حرف دست بکشد. در همین حرفهای سر قبر خمینی هم تن‌دادن به زهر اتمی را توجیه کرد و گفت: «جذب سرمایه‌گذاری خارجی، خوب و لازم است

اما علاوه بر این همه، در درون قطار هم دعواست. در اتاق راننده، موضوع دوقطبی مطرح شده و یک عده دارند فرمان لکوموتیو را از دستش بیرون می‌کشند. بگونه‌یی که در موضع رهبر، نمی‌تواند سرجایش بنشیند، بلکه از موضع دسته‌ی خودش، به رفسنجانی به شکل نشانداری، می‌تازد و می‌گوید: «هر فرد و جریانی که به نام اسلام کار می‌کند، اگر به آمریکا اعتماد کند، دچار خطای بزرگ شده و سیلی آن را خواهد خورد

بعد هم مزدوران خود را ردیف می‌کند که بروند پشت سر هم علیه آن یکی دسته حرف بزنند و جاپای او را سفت کنند، تنها یک نمونه‌اش احمد خاتمی است: «دوقطبی کردن به این معنا است که کسانی فکر کنند به جز (خامنه‌ای) شخص دیگری است که حرف آخر را بزند… برای مواجهه با این خطر همه باید بر این نکته تأکید کنند که فصل الخطاب رهنمودهای (خامنه‌ای) است

با این وضع، می‌توان قضاوت کرد که در شرایطی که هر دوراه پیش روی خامنه‌ای به ناکجاآباد می‌رسد، این حرفهای روی تلق تولوق ریل زنگ‌زده و ترک خورده‌ی به قول خودش انقلابیگری!، بیشتر برای دلخوش کردن کیست؟

كانال تلگرام ما
 https://telegram.me/onlinepress